-
1 czapka
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl; -ek; fhat; ( z daszkiem) cap* * *f.Gen.pl. -ek ( nakrycie głowy) cap, hat; czapka z daszkiem peaked cap; czapka baseballowa baseball cap; czapka sukienna (zwł. szkocka) bonnet; czapka błazeńska coxcomb, fool's cap; ośla czapka dunce cap; czapka niewidka invisibility cap; czapka frygijska hist. Phrygian cap, cap of liberty; czapki z głów hats off ( na czyjąś cześć to sb); na złodzieju czapka gore if the cap fits... (wear it).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czapka
-
2 złodziej
- ja; -je; gen pl; -i; m* * *mpGen.pl. -ei thief; złodziej kieszonkowy pickpocket; na złodzieju czapka gore a guilty conscience needs an accuser; okazja czyni złodzieja opportunity makes a thief, the hole calls the thief.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złodziej
-
3 złodzie|j
m (G pl złodziei a. złodziejów) (przestępca) thief; larcenist książk.- złodziej sklepowy a shoplifter; a booster US pot.- szajka a. banda złodziei a gang of thieves- gonić/złapać złodzieja to chase/catch a thief- złodziej ukradł mi torebkę/portmonetkę a thief snatched my handbag/purse- złodzieje ograbili mu mieszkanie thieves ransacked his flat- □ złodziej kieszonkowy pickpocket; cutpurse przest.■ na złodzieju czapka gore przysł. ≈ a guily person never behaves naturally- okazja czyni złodzieja przysł. a postern door makes a thiefThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złodzie|j
См. также в других словарях:
czapka — ż III, CMs. czapkapce; lm D. czapkapek «nakrycie głowy bez ronda, często z daszkiem» Barania, futrzana, sukienna czapka. Czapka z nausznikami. Włożyć, zdjąć czapkę. Ukłonić się czapką. ∆ Czapka niewidka «w bajkach: czapka czyniąca człowieka… … Słownik języka polskiego
goreć — ndk III, gorećeje a. gore, gorzał przestarz. → gorzeć Gorejąca świeca. □ Na złodzieju czapka gore «winowajca na każdym kroku czuje się zagrożony możliwością zdemaskowania go» gore! przestarz. dziś gw. «okrzyk alarmujący o pożarze: pali się!… … Słownik języka polskiego
złodziej — m I, DB. a; lm M. e, D. złodziejei ( ów) «ten, kto kradnie; ten, kto dopuścił się kradzieży» Notoryczny złodziej. Złodziej hotelowy. Banda złodziei. Strzec się złodzieja. Chwytać, łapać, ująć złodzieja. ∆ Złodziej kieszonkowy «złodziej kradnący… … Słownik języka polskiego
